Voor welk niveau zijn de Kumon Japanse G materialen?
De G materialen zijn op een niveau gelijk aan Junior High School 1. Zelfs in het tweede of derde jaar van de middelbare school is er een patroon waarbij kinderen die moeite hebben met Japans op dit niveau met Kumon beginnen. Dit komt omdat Kumon geschikt is voor grondige herhalingsoefeningen op eenvoudige gebieden, in die zin dat de grondbeginselen opnieuw kunnen worden geconsolideerd.
Ik denk dat de volumezone van graad 4 tot graad 1 is. Zelf heb ik de G-materialen bestudeerd in de buurt van graad 5. Als je het G-materiaal in graad 3 kunt afmaken, krijg je een trofee als "zeer gevorderde leerling", dus sommige mensen kunnen dit als een van hun doelen stellen. Als je dit punt hebt bereikt in klas 1 of 2, kun je misschien zeggen dat dit een heel goed kind is.
Wat is de inhoud van Kumon Japans G?
Kumon Japans is verdeeld in G I en G II. Laten we eerst de GⅠ bekijken.
Bij het GII materiaal begrijpen de leerlingen de inhoud van lange zinnen van ongeveer 800 karakters grotendeels scène per scène, ontwikkelen zij vaardigheden op het gebied van begrijpend lezen om onderwerpsbewustzijn te behouden en te traceren, en verbeteren zij tegelijkertijd hun vaardigheid om zelfstandig te schrijven; maken zij kennis met 50 G-grade Suisen boeken, gedichten en andere werken in verschillende genres, en verbreden zij hun lezen en woordenschat; en leren zij over de Japanse taal en cultuur van de Kumon Groep. Bestuderen van niet-lesgebonden kanji-tekens vanuit het perspectief van verwante woorden (woorden die veel met elkaar te maken hebben) om de woordenschat uit te breiden.
Uitgaande van het uitgangspunt "het vermogen om in samenhang te lezen" tot en met de F-materialen, is de uitleg dat het de vaardigheid om te schrijven vergroot.
Met betrekking tot kanji wordt de term "Kyoiku Kanji" gebruikt, wat een manier is om te verwijzen naar kanji die tijdens de lagere school zijn geleerd. Het betekent dus dat "gewone kanji anders dan educatieve kanji" = kanji die op de middelbare school zijn geleerd, worden behandeld, maar in tegenstelling tot het F-materiaal wordt het deel over hoeveel kanji worden geleerd niet meer expliciet vermeld.
Leerlingen leren de basisvaardigheid van samentrekking (het onderwerp van de brontekst samenvatten in een hele zin). Leerlingen leren zinnen samen te vatten terwijl ze zich bewust zijn van 'onderwerp en beschrijving' (wat wordt er gezegd en hoe wordt het gezegd), en verbeteren geleidelijk hun schrijfvaardigheid. De woordenschat wordt uitgebreid door de studie van reguliere Kanji-tekens. Grammatica en begrijpend lezen op het niveau van toelatingsexamens voor de middelbare school worden ook uitgevoerd op basis van de gecultiveerde vaardigheden op het gebied van begrijpend lezen.
Hier komt het nieuwe begrip "samentrekking" om de hoek kijken. Schrijfvaardigheid wordt ook voortdurend beschreven.
Wat zijn de kenmerken van Kumon Japans G?
De Kumon G materialen hebben drie kenmerken.
De notatie van het aantal woorden van de te leren kanji verdwijnt.
Het eerste punt van aandacht is de notatie met betrekking tot kanji.
Tot nu toe werden bijvoorbeeld het aantal kanji voor de betreffende graad en het aantal te leren tekens in het Kumon Japans G-materiaal duidelijk vermeld, bijvoorbeeld: "91 van de 181 elementaire 6-dividend kanji moeten worden geleerd" of "De elementaire 6-dividend kanji moeten in het algemeen worden doorgenomen met idiomatische zinnen als uitgangspunt". Vanaf het G-materiaal verdwijnt deze beschrijving echter en wordt vervangen door een vage verklaring dat "de woordenschat wordt uitgebreid door het bestuderen van veel voorkomende kanji".
Het standpunt van Kumon is dat leerlingen kanji leren omdat ze nodig zijn voor begrijpend lezen. Zelfs het lesmateriaal is voorzien van voorbeeldzinnen en navigatie, en er is geen sprake van dat Kumon zover komt dat kanji uit het hoofd worden geleerd of in toetsen kunnen worden geschreven. Ik heb eerder de indruk dat het doel is om tot het punt te komen waar "als je meeleest met de zinnen ervoor en erna, je de betekenis vaag kunt begrijpen". Zelf heb ik kanji geleerd via Kumon, en via lees- en kanjitoetsen heb ik kanji geleerd tot het niveau waarop ik punten kon halen in toetsen.
Het aantal kanji dat je per klas moet leren is op de middelbare school meer dan dubbel zo groot als op de lagere school, en elke kanji zelf wordt moeilijker.
De evaluatie door Kumon Japanese van het leren van kanji is meestal hoger naarmate het kind jonger is in de lagere klassen. Dit komt omdat in de lagere klassen de mogelijkheid om vertrouwd te raken met de kanji zelf kostbaar is, en zelfs als je een kanji nog maar vaag hebt gezien, kun je het gemakkelijk schrijven vanwege de eenvoudige vorm. Naarmate het schooljaar vordert, zijn er echter steeds meer kanji die moeilijk te schrijven zijn door er alleen maar naar te kijken, zowel qua betekenis als qua vorm.
Naarmate het leerjaar vordert, neemt het aantal gevallen toe waarin leerlingen zelf vinden dat Kumon alleen niet voldoende is voor kanji. Als je de G-materialen hebt bereikt, die het equivalent zijn van het eerste jaar van de middelbare school, wil je er misschien rekening mee houden dat je iets extra's nodig hebt als het gaat om kanji. Ik denk dat het een uitstekend middel is om de kanjitoets te halen.
Het aantal karakters in de schrijfvragen neemt des te meer toe.
Het punt van schrijfvaardigheid is ook opmerkelijk.
De vragen tot en met F-materiaal hebben onvermijdelijk een sterke 'vul-in-de-blanco'-nuance. In plaats van zelf lange zinnen te schrijven, vereisen veel vragen dat je de inhoud van de tekst begrijpt en er dan de passende delen uithaalt. Zelfs als ze wel een beschrijving schreven, was dat hooguit 10 woorden.
Deze tendens is volledig veranderd door de samentrekking van het GII-materiaal. Zelfs in het officiële Kumon-voorbeeldmateriaal zijn er vragen in GII die van de leerlingen verlangen dat zij "converteren tot 45-50 tekens". Je kunt zien dat de moeilijkheidsgraad van de vragen aanzienlijk is toegenomen.
Een nieuw concept genaamd "samentrekking" verschijnt.
Dan is er "samentrekking", een belangrijk kenmerk van Kumon Japans.
We hebben contracties apart besproken. In tegenstelling tot "samenvatting", een techniek om nauwkeurig de hoofdpunten uit een logisch gestructureerde tekst te halen, is "samentrekking" een techniek om allerlei zinnen in een beknopte vorm te vatten. Beide hebben hun verdiensten, maar "samentrekking" wordt gekenmerkt door zijn grotere bereik van doelteksten.
Andere leermaterialen gaan vaak over 'samenvatting', dus we kunnen stellen dat 'samentrekking' een kenmerk is van Kumon Japans. En de G-materialen zijn de eerste materialen waarin de studie van deze 'samentrekking' begint.
Schrijfervaring komt aan bod in Kumon Japans G
Op basis van deze kenmerken kan worden gezegd dat wat belangrijk wordt in de G-materialen de ervaring van output is.
In termen van schrijfvaardigheid is natuurlijk ook voor samentrekkingen schrijfervaring nodig. In de Kumon Japanse samentrekkingen wordt namelijk gevraagd om zinnen van een bepaalde lengte samen te vatten tot één zin. Daarom is het nodig om een zin van ongeveer 50 tekens per zin te schrijven, en dit vereist een bepaald niveau van schrijfvaardigheid.
De schrijfvragen tot en met F-materiaal zijn echter in wezen invulvragen van ongeveer 10 tekens. Schrijfvaardigheid is nauwelijks nodig, en het vereiste niveau wordt aan een stuk hoger in het G-materiaal. Naast de Kumon-materialen moeten leerlingen ook een hoger niveau bereiken in Kanken en compositie om Kanji-tekens te verwerven op een niveau waarmee ze punten kunnen scoren op toetsen.
Schrijven is de oplossing voor al deze problemen op één plek. Als je vaak de kans krijgt om te schrijven, krijg je veel mogelijkheden om langere zinnen te componeren. Het zorgt er ook voor dat je de kans krijgt om kanji die je slechts vaag hebt onthouden op een bruikbaar niveau te brengen.
Zorgen voor schrijfmogelijkheden is niet eenvoudig. In tegenstelling tot het voorlezen, vergt het een zekere mate van initiatief van het kind. Uw kind vragen een dagboek bij te houden is bijvoorbeeld een doeltreffende manier om dit te doen, maar het kan heel moeilijk zijn uw eigen kind ertoe te brengen regelmatig in een dagboek te schrijven.
Schrijven is een uitdrukking, een manier van communiceren, een communicatiemiddel. Als ze iemand hebben met wie ze willen communiceren, zullen ze meer gemotiveerd zijn om te schrijven.
In de jaren 2010 was sociaal netwerken een goede manier om dit te doen. In de jaren 2010 was social networking een goede manier om te communiceren omdat er vaart zat in media als Twitter en blogs, die voornamelijk op tekst zijn gebaseerd en door individuen kunnen worden beheerd. Maar als we rond 2020 komen, zijn sociale netwerken ook vooral gebaseerd op audio en video, zoals Instagram, Youtube en Tiktok. De mogelijkheden om via tekst te communiceren zijn in deze tijd echt beperkt.
Leren programmeren zou een doorbraak kunnen zijn. Tekst, en niet geluid of beeld, wordt namelijk gebruikt bij het schrijven van code, dus tekst is onvermijdelijk het dominante communicatiemiddel tussen programmeurs. Als uw kind een bepaald interessegebied heeft, niet alleen programmeren, is een manier om hem of haar helemaal door te laten gaan. Om je kind een communicator te laten zijn, moet hij of zij iets goed genoeg kennen om het te kunnen onderwijzen.
Verdiep je in iets wat ze graag doen tot het niveau waarop ze het anderen kunnen leren. Dit kan de sleutel zijn tot meer schrijven in G-materiaal.