Op welk niveau worden de Kumon Japanese E materialen bestudeerd?
Er zijn twee belangrijke richtlijnen voor het verloop van de Kumon-materialen.
Een daarvan is het geschatte niveau voor elk materiaal: aangezien de E-materialen op een niveau liggen dat overeenkomt met graad 5, zijn de meeste mensen die ze bestuderen ook rond graad 5.
De andere richtlijn is of de leerlingen al dan niet op een "hoog gevorderd niveau" zitten. Kumon erkent degenen die minstens drie graden voor liggen in hun studie met de "Highly Advanced Learner Award" in de "Highly Advanced Category". Je kunt deze onderscheiding krijgen als je het E-materiaal in klas 2 afrondt, dus als je het E-materiaal voor klas 2 leert, kun je ervan uitgaan dat je vrij snel vooruitgang boekt.
Wat is de inhoud van Kumon Japans E?
Kumon Japans is verdeeld in E I en E II. Laten we eerst die van E I bekijken.
U leert de soorten en functies van voegwoorden en ontwikkelt uw vaardigheden op het gebied van begrijpend lezen met een bewustzijn van voegwoordelijke relaties. Leer over de typische relaties tussen voegwoorden in zinnen en gebruik ze bij echt begrijpend lezen. Van de 185 Kanji-tekens in de 5e klas bestudeer je 90 nieuwe Kanji-tekens om je woordenschat uit te breiden. Met homoniemen als uitgangspunt nemen de leerlingen ook alle in E I geleerde kanji door.
In het D-materiaal oefenen de leerlingen het begrijpen van zinnen in termen van samenhang; in het E I-materiaal ontwikkelen ze het vermogen om de relatie tussen samenhang en cohesie te begrijpen. Naast het begrijpen van gebeurtenissen in de volgorde waarin ze zijn geschreven, werken de leerlingen ook met verschillende verbindingsrelaties, zoals paradoxen en voorbeelden.
De leerlingen ontwikkelen hun vermogen om de verschillende verbanden in de tekst te vatten, met de nadruk op "handelingen en gevoelens van personages", "feiten en andere beschrijvingen, gedachten en meningen" en "oorzaak-en-gevolgrelaties". Het vermogen ontwikkelen om adequaat te antwoorden op vragen die uitleg van redenen vereisen. Van de 185 Kanji-tekens in de 5e klas worden er 96 (waaronder één nieuw Kanji-teken in de 6e klas) bestudeerd om de woordenschat uit te breiden. Daarnaast bekijken de leerlingen alle in EII geleerde kanji, met homoniemie als uitgangspunt.
De leerlingen lezen zinnen op basis van de in EⅠ geleerde conjunctieve relaties. De veelgestelde Japanse vraag "Er is een '00', maar waarom? De vragen in de vorm van "〇とある, maar waarom?" zullen ook in het EII-materiaal voorkomen.
Het eerste punt om op te focussen is de subjunctieve relatie
Het eerste punt om op te letten is de aanvoegende wijs.
Er zijn maar een beperkt aantal zinnen die je kunt lezen zonder de aanvoegende wijs te begrijpen. Als je paradoxen zoals "maar" en de relatie tussen bewering en rede zoals "omdat" en "daarom" niet kunt begrijpen, zul je alleen kunnen begrijpen wat er in chronologische volgorde staat.
Om door het E-materiaal heen te komen, moet je begrijpen dat er een verband is tussen de alinea's en dat het geheel één boodschap uitdraagt.
De Kumon-materialen zijn effectief om dit deel van het verhaal te begrijpen zoals het is. Ze geven je de minimale hoeveelheid informatie die nodig is om de conjunctieve relatie te begrijpen in de vorm van vragen en zorgen ervoor dat je het leert door herhaalde oefening.
Er is echter nog een gebied waarop moet worden gelet om het Kumon e-materiaal te kunnen doorgronden. Dat is de moeilijkheidsgraad van de aanbevolen boeken.
De lesmaterialen zijn nu volwaardige romans.
Kumon publiceert aanbevolen boeken voor elke graad, en de vragen in het Japanse lesmateriaal zijn in principe afkomstig uit de aanbevolen boeken. En geleidelijk, vanaf niveau E, begint de reeks aanbevolen boeken op een roman te lijken.
Aanbevolen boeken die tot en met D een vage zweem van prentenboeken hadden, zijn nu duidelijk romans in het E-leesmateriaal.
Als je niet de gewoonte hebt om te lezen, zelfs niet als volwassene, kun je vanaf dit punt het gevoel krijgen dat er een hindernis is bij het lezen. Vanaf een bepaald punt is er een soort drempel in romans die anders is dan die van woordenschat en grammatica. Meer bepaald begint de auteur voorrang te geven aan het interessanter en realistischer maken van het verhaal in plaats van gemakkelijk te begrijpen.
In het algemeen wordt gezegd dat in verhalen dingen emotioneel boeiender zijn om te lezen als ze worden verbeeld in plaats van uitgelegd. In het echte leven is het net zo. Als je iemand enigszins leuk vindt, kun je zeggen: "Ik ben in je geïnteresseerd en ik zou graag je hand willen vasthouden, is dat goed?" Het is opwindender om in stilte je hand vast te laten houden dan dat iemand je vraagt: "Mag ik je hand vasthouden omdat ik in je geïnteresseerd ben?
Maar het gebrek aan uitleg maakt het natuurlijk moeilijker te begrijpen. Als iemand je hand vasthoudt in een drukke plaats, kan het zijn dat hij je hand alleen maar vastpakt omdat hij bang is dat hij van je gescheiden wordt, of dat er geen romantische nuance is.
In het echte leven kun je misschien vragen wat ze bedoelen. Maar in een roman kun je het de personages niet vragen. Je kunt alleen indirect de betekenis van hun acties achterhalen uit de episodes en dialogen die in andere delen van de roman zijn geschreven. Deze ruimte voor interpretatie is de echte aantrekkingskracht van romans, en er is een zekere mate van vertrouwdheid en training voor nodig om de echte aantrekkingskracht te voelen.
Wennen aan de 'durf niet te spreken' manier van vertellen via manga en anime.
Het is moeilijk om te wennen aan de unieke cultuur van romans (verhalen) die de waarheid niet durven zeggen. Wat hierbij kan helpen is het kijken naar anime en manga, die visuele informatie bevatten.
Er zijn ook veel delen van een roman die "niet durven spreken". Romans zijn echter een medium met alleen tekst. Wat in de tekst niet gezegd wordt, wordt nergens echt gezegd en vereist een hoog niveau van begrijpend lezen om het te kunnen raden.
Anime en manga bevatten naast dialoog ook visuele informatie in de vorm van illustraties. Dit maakt het voor kinderen gemakkelijker om te begrijpen dat ze de betekenis kunnen afleiden uit de handelingen en gezichtsuitdrukkingen van de personages, zelfs als ze niet spreken. Als je een favoriete tekenfilm hebt, denk dan aan de beroemdste scène. Misschien is er geen dialoog of is het heel eenvoudig. Maar met korte woorden kun je de betekenis van de uitdrukking en de scène raden, inclusief de verschillende omstandigheden die zich hebben voorgedaan.
Als je One Piece hebt gelezen, denk dan terug aan de Alabaster Arc. Hij liet Bibi zien dat hij één van hen was door haar het O teken op zijn arm te laten zien. Dat is het. Hier kun je wennen aan de "durf niet te spreken" manier van vertellen.
Drama's en films zijn niet anders omdat ze visuele informatie bevatten. Er is veel meer informatie in live action dan in beeld. Dan bestaat het risico dat de aandacht wordt getrokken naar irrelevante delen. Als je het leuk vindt, is het geen probleem, maar anime en manga zijn objectief gezien beter.
De aanbevolen boeken van Kumon bevatten vrij veel verhalende tekst. Als u zich te veel richt op 'studie' en het vermaak beperkt, kan het zijn dat uw Japans zich niet op onverwachte wijze ontwikkelt. Door media te durven kiezen die gemakkelijk te begrijpen zijn en aanzetten tot diepgaand lezen, raken ze vertrouwd met de verhalen.